7 grudnia 2016

Skórek zbożowy (Trogoderma granarium)

Występowanie: Afryka, południowa Azja, Europa, Ameryka Północna oraz Południowa, Australia; w Polsce nie jest często spotykany.

Wygląd: Ciało skórka o owalnym i nieco wypukłym kształcie, może osiągać wielkość od 1,5 do 3,0mm. Są koloru rdzawobrązowego, a ich cechą rozpoznawczą są malutkie, żółte plamki. Głowa oraz przedplecze dużo ciemniejsze w porównaniu do reszty ciała (niekiedy są czarne). Zarówno samica jak i samiec posiadają 11-członowe czułki. Różnica natomiast pojawia się przy budowie buławki, samice mają 4-członowe, zaś samce 5-członowe.

Zasiedlenie: Występują w pomieszczeniach zamkniętych oraz na wolnej przestrzeni. Najczęściej atakują zboża takie jak jęczmień czy żyto, ale także ryż, rośliny strączkowe, len, pomidory, orzechy, makarony, sery oraz suszone owoce.

Okres lęgowy i czas pojawiania się: Samice składają jaja pojedynczo, bezpośrednio na pokarm w ilości wahającej się na przełomie 120. Najlepszą temperaturą na rozwój larw to od 32°C do 35°C. W przeciwieństwie do innych gatunków, wilgotność powietrza nie jest istotna. Im niższa temperatura, tym pełny rozwój larw wydłuża się. Przy sprzyjających warunkach opisuje się go na około 40 dni. Larwy linieją od 5 do 15 razy (w niedogodnych warunkach).

Informacje dodatkowe: Larwy tego gatunku mają tendencję do diapauzy, czyli wstrzymania procesów rozwojowych w złych warunkach, jednak skórek może zapaść w diapauzę, nawet, gdy te warunki są sprzyjające do dalszego rozwoju. Po pewnym czasie powracają do normalnego trybu życia. Samice, które wstrzymały proces rozwojowy, są w stanie złożyć więcej jaj.

Szkody i ich zapobieganie: Skórek zbożowy jest jednym z najgroźniejszych szkodników zboża, ponieważ jest wytrzymały na bardzo niską temperaturę oraz brak pożywienia. Jest on umieszczony na liście kwarantannowej.